Noodslachting van een rund

Een veehouder mag gewonde, zwakke en zieke runderen niet levend vervoeren of laten vervoeren naar een slachthuis. Runderen komen niet in aanmerking voor veetransport als ze:

• Gewond, zwak of ziek zijn.
• Niet in staat zijn om pijnloos op eigen kracht te bewegen.
• Ernstige open wonden hebben of een prolaps vertonen.
• Hoogdrachtig zijn (90% van de draagtijd verstreken) of de week ervoor hebben geworpen.

Bovendien zijn er voorwaarden waaraan een rund moet voldoen om ter slachting te worden aangeboden in een slachthuis. Slachthuisexploitanten moeten kunnen garanderen dat de runderen die ze aanvaarden gezond zijn.

Euthanasie of noodslachting?

Een noodslachting op de boerderij is alleen toegestaan voor slachtrunderen die een ongeval hebben gehad, zoals runderen die zijn uitgegleden of besprongen en om welzijnsredenen niet levend naar het slachthuis mogen worden vervoerd. In Nederland ondergaan ongeveer tweehonderd slachtdieren per maand een noodslachting.

Voorwaarden voor een noodslachting zijn:

• Het rund heeft een ongeval gehad (maximaal 3 dagen geleden).
• Het rund is verder gezond, vertoont geen temperatuursverhoging, ontstoken gewrichten of uierontsteking en is niet behandeld.

In alle andere gevallen is een rund helaas niet geschikt voor een noodslachting en moet het ongeschikt worden verklaard voor menselijke consumptie. Deze runderen zullen door de dierenarts worden geëuthanaseerd en door de Rendac opgehaald moeten worden.

Noodslachting laten uitvoeren

Buiten het slachthuis is alleen de dierenarts bevoegd om runderen te doden. Op verzoek van de veehouder voert de dierenarts een keuring uit en legt de bevindingen vast in een “verklaring voor speciale noodslachting.” Met deze verklaring wordt de Voedsel- en Warenautoriteit in staat gesteld om een juiste keuringsbeslissing te nemen.”